Przegląd resorbowalnych materiałów kościozastępczych dostępnych do stosowania w medycynie weterynaryjnej
Materiały kompozytowe i nanotechnologia
Pierwszorzędnym celem medycyny regeneracyjnej jest stworzenie materiałów biodegradowalnych i biokompatybilnych, o budowie wysokoporowej umożliwiającej przepuszczalność oraz angiogenezę, a także o właściwościach osteokondukcyjnych, osteoindukcyjnych oraz osteogennych (3).
Osiągnięcia współczesnej inżynierii tkankowej umożliwiają stosowanie różnych materiałów nanofazowych. W składzie najczęściej używanych biomateriałów zawarte są: kolagen, żelatyna, chitozan, PLGA (ang. polylactide-co-glycolide acid), polikaprolakton, alginiany, kwas hialuronowy i poliwinyle. W przypadku ceramiki stosuje się hydroksyapatyt (HA) oraz fosforan wapnia (CaP) i szkło.
Połączenie polimerów oraz bioaktywnej ceramiki w integralny materiał kompozytowy wykazuje potencjał osteoindukcyjny, wyróżnia się adaptacją do ubytków kostnych, nietoksycznością, biodegradowalnością oraz możliwością dostarczania leków i makrocząsteczek (ryc. 1) (8).
Głównym nieorganicznym składnikiem kości jest hydroksyapatyt wapnia (9), w związku z tym suplementacja biomateriałów fosforanem wapnia zapewnia podobieństwo do naturalnej kości, co niesie wiele korzyści (9, 10).

którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii