Praktyczne podstawy biologicznej osteosyntezy w gojeniu złamań
Redukcja złamania to proces obejmujący:
a) anatomiczną repozycję odłamów,
b) odzyskanie prawidłowego ukątowania i długości kończyny, gdy anatomiczna repozycja jest niemożliwa.
Uzyskanie prawidłowego ukątowania kończyny uzyskuje się poprzez odzyskanie fizjologicznej długości i repozycji powierzchni stawowych w ich pierwotnym położeniu względem siebie. Fragmenty kostne w okolicy przełomu mogą, ale nie muszą być zreponowane anatomicznie. Otwarty dostęp z odsłonięciem linii przełomu zakłada anatomiczną rekonstrukcję kości. Pełny dostęp obejmuje niewielkie chirurgiczne odsłonięcie miejsca przełomu, które umożliwia manipulację fragmentem kostnym. Dostęp typu „otwórz, ale nie dotykaj” (OBDNT – open but do not touch) służy repozycji odłamów pod kontrolą wzroku, ale bez manipulacji odłamami w linii przełomu. Zamknięta repozycja obejmuje redukcję złamania bez chirurgicznej ekspozycji przełomu (7). Podjęcie decyzji o metodzie redukcji złamania powinno być oparte o diagnostykę obrazową, przede wszystkim o badanie radiograficzne, a niekiedy badanie tomografem komputerowym. Ocena możliwości redukcji złamania jest bardzo ważna. Do złamań redukowalnych należą złamania obejmujące powierzchnie stawowe. Repozycja tych powierzchni ma kluczowe znaczenie dla późniejszej funkcjonalności kończyny. Także w tej grupie znajdować się będą złamania proste oraz z jednym lub dwoma dużymi wolnymi fragmentami. Możliwe są wówczas anatomiczna repozycja i sztywna stabilizacja. Odtworzony jest anatomiczny kształt kości. Złamaniami nieredukowalnymi są złamania wieloodłamowe z większą liczbą drobnych fragmentów kostnych. Ich repozycja i stabilizacja są niemożliwe. Próby odprowadzenia tych odłamów niosą ze sobą duże ryzyko powikłań w gojeniu.
Otwarty dostęp wykorzystywany jest w celu repozycji złamań bardzo [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii