Powikłania w leczeniu złamań przedramienia u psów ras miniaturowych
Powikłania
U psów ras miniaturowych poddanych leczeniu operacyjnemu powikłania zdarzają się jednak także znacznie częściej niż u psów ras większych. Mogą skutkować: brakiem zrostu, opóźnieniem zrostu, ponownym złamaniem czy chociażby utrzymywaniem się kulawizny.
Badania Welch i wsp. (1997) mówią o tym, że powikłania tego konkretnego rodzaju złamań zdarzają się także częściej niż w innych lokalizacjach u psów ras miniaturowych. Występowanie tych powikłań jest spowodowane tendencją do niestabilności związanej z niewielkim rozmiarem odłamu dalszego oraz małą masą otaczających tkanek miękkich, a co za tym idzie – słabym ukrwieniem (2).
Standardem w leczeniu złamań przedramienia u psów jest otwarta redukcja złamania i stabilizacja wewnętrzna z zastosowaniem płyt i wkrętów. Literatura sugeruje, że odsetek powikłań może sięgać nawet 54%, a poważne powikłania wymagające ponownej interwencji chirurgicznej – nawet 18% wszystkich przypadków (8). Z kolei Antonio Pozzi (2012) opisał metody minimalnie inwazyjnej redukcji odłamów i stabilizacji płytowej, zauważając szybszy zrost odłamów mimo braku obecności anatomicznej redukcji odłamów. Tworzenie kostniny i gojenie niebezpośrednie prowadziło do przywrócenia prawidłowej funkcji kończyny. Sugerował jednocześnie przewagę tej techniki u psów ras starszych, jako mniej uszkadzającą krwiak pierwotny. Techniki minimalnie inwazyjnej osteosyntezy w przypadku przedramienia nie są możliwe do zastosowania w wielu przypadkach tego typu złamań u psów ras miniaturowych. A to dlatego, że szczelina złamania często występuje w dalszym odcinku trzonu.
Welsh i wsp. (1997) porównali ukrwienie odcinka [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
