Pacjent nefrologiczny a znieczulenie – kiedy i czy warto powiedzieć „nie”
Pochodne fenotiazyny
Najczęściej stosowaną pochodną fenotiazyny w weterynarii jest acepromazyna – wywołuje zależny od dawki efekt anestetyczny, a jej działanie utrzymuje się około 1-6 h. Przy jej stosowaniu nie ma możliwości antagonizacji działania. Jest lekiem uspokajającym stosowanym do premedykacji. Nie ma potencjału analgetycznego. Acepromazyna blokuje działanie dopaminy w organizmie oraz jest lekiem z grupy antagonistów receptorów alfa-1-adrenergicznych, co skutkuje rozszerzeniem naczyń krwionośnych i obniżeniem ciśnienia krwi pacjenta poniżej norm mechanizmu autoregulacji. Istotne jest jednak to, że acepromazyna, pomimo wywołanej hipotensji, utrzymuje RBF i GFR u pacjentów psich i kocich.
Alfa-2-agoniści
Do grupy tych leków należą popularne leki sedujące i przeciwlękowe, takie jak deksmedetomidyna, medetomidyna i ksylazyna. Alfa-2-agoniści wykorzystywani do premedykacji stanowią ogromne obciążenie dla układu krążenia – poprzez zwiększenie oporu naczyniowego obniżają tętno, rzut serca oraz jego prawidłowe ukrwienie. Stosowanie medetomidyny powoduje zmniejszenie rzutu serca o około 60%, co bezpośrednio przekłada się na 50-proc. zmniejszenie przepływu krwi przez nerki. Dodatkowo należy pamiętać o ich potencjale diuretycznym, szczególnie w kontekście pacjentów z niedrożnością dolnych dróg moczowych.
Benzodiazepiny
Midazolam i diazepam są uważane za stosunkowo bezpieczne leki w znieczuleniu psów i kotów z chorobami nerek. Efekt uspokojenia osiągają poprzez wpływ na receptory GABA. Nie mają potencjału przeciwbólowego, chociaż przyczyniają się do zwiotczenia mięśni, co może zmniejszać dyskomfort pacjentów w określonych przypadkach. Są stosowane [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
