Leki stosowane w znieczuleniach dokanałowych u psów i kotów
Farmakokinetyka znieczulenia dokanałowego
Dokanałowa podaż anestetyków bądź analgetyków może obejmować przestrzeń nad oponą twardą – wkłucie nadoponowe zwane epiduralnym lub przestrzeń płynową ograniczoną workiem oponowym – wkłucie podpajęczynówkowe zwane rdzeniowym. Z punktu widzenia farmakokinetyki wprowadzanych leków przestrzenie te różnią się znacząco ze względu na zawarte w nich struktury anatomiczne. Tkanka tłuszczowa wypełniająca przestrzeń nadoponową stanowi bardzo ważny element nie tylko ze względu na funkcję izolacyjną, chroniącą rdzeń kręgowy przed urazami, ale także decyduje o rozmieszczeniu i wchłanianiu leków podawanych nadoponowo. Środki lipofilne, takie jak np. leki znieczulenia miejscowego czy niektóre opioidy, wiążąc się z tkanką tłuszczową, częściowo pozostają w przestrzeni zewnątrzoponowej, hamując przewodnictwo w zakresie korzeni nerwowych wychodzących z rdzenia kręgowego. Równocześnie znajdująca się w tej tkance sieć naczyń krwionośnych przyczynia się do układowej absorpcji leku, co sprzyja występowaniu efektów systemowych.
W przypadku leków do znieczulenia miejscowego, aby częściowo przeciwdziałać wychwytowi układowemu, należy stosować wyższe stężenia środków niż te, które wywołałyby blokadę przewodzenia w obrębie nerwu. Stąd w znieczuleniach zewnątrzoponowych u psów i kotów stosuje się lignokainę w stężeniu 2% czy bupiwakainę 0,5%, aby osiągnąć wszystkie zamierzone efekty znieczulenia (analgezja i miorelaksacja). Przy podaży lipofilnych opioidów, takich jak np. fentanyl czy sufentanyl, skuteczne dawki stosowane zewnątrzoponowo są podobne do dawek układowych, a działanie przeciwbólowe tych leków jest związane bardziej z analgezją ponadrdzeniową niż rdzeniową. Dodatkowo działaniu analgetycznemu towarzyszą zwykle objawy ogólne, takie jak np. sedacja (3, 4).
[...]
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
