Leczenie braku zrostu septycznych złamań kości przedramienia i kości podudzia u psów
Materiały i metody
Kryteria włączenia
Przeprowadzono przegląd dokumentacji medycznej psów, u których doszło do załamania kości przedramienia i kości podudzia, które nie zrosło się i w przypadku którego doszło do zakażenia, przyjętych na Katedrze Patologii Zwierząt na Uniwersytecie w Turynie oraz leczonych przy zastosowaniu metod Ilizarowa z wykorzystaniem mocowania CESF między rokiem 2006 a 2011. Infekcję potwierdzano przez uzyskanie pozytywnego wyniku badania próbki pobranej z miejsca, gdzie kość nie uległa zrostowi. Dostępność radiogramów oraz udokumentowanych wyników badania fizykalnego w czasie usunięcia stabilizatora stanowiła kryterium włączenia psa do badania.
Informacje uzyskane z dokumentacji medycznej obejmowały: rasę, płeć, wiek i masę ciała pacjenta. Złamania zostały sklasyfikowane według złamanej kości (kość promieniowa i kość łokciowa lub kość piszczelowa i kość strzałkowa), według miejsca złamania oraz według tego, czy złamanie było otwarte, czy zamknięte. Otwarte złamania zostały sklasyfikowane jako złamanie I, II lub III stopnia według systemu zaproponowanego przez Gustilo i Andersona (20). Zapisano liczbę wcześniejszych zabiegów chirurgicznych oraz metod mocowania. Zapisano czas, który upłynął między urazem a zastosowaniem mocowania CESF w ramach leczenia złamania, które nie zrosło się. Informacje uzyskane podczas zabiegu rewizyjnego obejmowały: obecność przetok, zakres ruchu w stawach w sąsiedztwie złamania oraz stopień kulawizny. Zakres ruchu oceniono klinicznie oraz porównano z zakresem ruchu zdrowej kończyny przeciwnej. Jeden z autorów (BP) ocenił kulawiznę w skali od 0 (brak kulawizny) do V (konsekwentny brak obciążania kończyny) (załącznik 1: [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
