Leczenie 30 przypadków deformacji kątowych przedramienia i podudzia u psów przy użyciu zewnętrznych stabilizatorów kołowych
Przedoperacyjne badanie radiograficzne
Badanie radiograficzne wykonywano w znieczuleniu ogólnym. W przypadku kończyny przedniej wykonywano dla obydwu kończyn projekcje kranio-kaudalną (CrCd) oraz przyśrodkowo-boczną (ML), obejmujące łokieć oraz śródręcze; podczas gdy w przypadku kończyny tylnej również dla obydwu kończyn wykonywano zdjęcia w projekcjach kaudo-kranialnej (CdCr) i ML, obejmujące staw kolanowy i kości śródstopia. Dla kończyny z deformacją wykonywano trzecią projekcję, tak zwaną projekcję „maksymalnej deformacji” (MD). Uzyskiwano to poprzez obracanie chorej kończyny, aż deformacja leżała niemal płasko na stole radiograficznym, tak aby zarysować maksymalną krzywiznę deformacji. Zwykle projekcja ta powoduje, że stawy sąsiadujące z deformacją są ukośne na radiogramie, chyba że deformacja leży dokładnie w płaszczyźnie ortogonalnej (ryc. 2a-b).


Radiograficzny pomiar deformacji
Marcellin-Little i wsp. (5) zasugerowali metodę, zgodnie z którą na radiogramach obliczano angulację przyśrodkowo-boczną (MLA) oraz angulację kranio-kaudalną (CCA). 5° koślawość (valgus) kości promieniowej uznawano za nieprawidłowość fizjologiczną. [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii