Kliniczne aplikacje pozaoperacyjnej trakcji szkieletowej u psów
W medycynie weterynaryjnej do redukcji złamań niezbyt często stosuje się śródoperacyjną trakcję szkieletową (1, 3, 5, 6), pomimo jej częstego wykorzystywania i znaczących korzyści w chirurgii ortopedycznej u ludzi. U ludzi z urazami rutynowo stosuje się standardowe, powtarzalne techniki redukcji złamań. Obejmują one odpowiednie ułożenie pacjenta, specyficzne instrumentarium i zastosowanie trakcji szkieletowej (4, 8). Studium badawcze na kadawerach ustaliło krytyczne parametry trakcji szkieletowej u psów, które okazały się analogiczne do tych stosowanych u ludzi (7). W niniejszym badaniu oceniono skuteczność kliniczną trakcji szkieletowej w śródoperacyjnej redukcji złamań u psów ze złamaniami trzonu kości szkieletu kończynowego.
Materiały i metody
Do badania włączono należące do klientów psy ze złamaniami urazowymi, leczone przez autorów w okresie od stycznia 2000 do stycznia 2003 roku w Klinice Weterynaryjnej ‘M. E. Miller’ w Cavriago lub w Szkole Medycyny Weterynaryjnej Turyńskiej Kliniki dla Małych Zwierząt. We wszystkich przypadkach zebrano dane dotyczące: opisu zwierzęcia, źródła urazu, historii klinicznej, obwodu leczonego obszaru anatomicznego, typu złamania, upływu czasu pomiędzy złamaniem a interwencją chirurgiczną, metody trakcji oraz metody stabilizacji złamania.
Obwód obszaru złamania określano za pomocą giętkiej taśmy mierniczej. Pomiary wykonywano: na wysokości pachy dla kości ramiennej, w środkowej części trzonu kości przedramienia, w okolicy pachwinowej dla kości udowej i w dystalnej części grzebienia kości piszczelowej dla piszczeli.
W przypadku gdy złamanie nastąpiło w jednym z tych ustalonych punktów, pomiaru dokonywano bezpośrednio [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
