Farmakoterapia i leczenie zachowawcze osteoarthritis u psów i kotów
Grapiprant
Lek należy do NLPZ z grupy piprantów, których działanie polega na blokowaniu receptora dla prostaglandyn. Grapiprant jest konkurencyjnym antagonistą receptora EP4, który wraz z prostaglandyną PGE2 odgrywa kluczową rolę w OA. Zablokowanie możliwości połączenia się EP4 z PGE2 doprowadza bezpośrednio do wyeliminowania bólu i stanu zapalnego. Przewagą piprantów nad lekami hamującymi cyklooksygenazę jest brak całkowitej eliminacji powstawania prostaglandyn, które pełnią również niezbędną rolę homeostatyczną.
Grapiprant wykazuje się większym profilem bezpieczeństwa i mniejszą liczbą skutków ubocznych w porównaniu z innymi grupami leków o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym (11). Najczęściej obserwowanym skutkiem ubocznym w badaniach klinicznych były wymioty. Przyjęcie z pokarmem znacznie zmniejsza jego biodostępność. Po podaniu doustnym na czczo wynosiła 89%, a po podaniu z pokarmem – 33%. Badania na szczurach z OA wykazały obniżenie markerów stanu zapalnego, ograniczenie obrzęku i zapalenia w obrębie błony maziowej torebki stawowej (12, 13).
Glikokortykosteroidy
Ogólne podawanie glikokortykosteroidów nie jest zalecane w terapii OA ze względu na słabe działanie przeciwzapalne oraz przeciwbólowe. Wskazaniem do ogólnego stosowania sterydów jest autoimmunologiczna forma zapalenia.
Dostawowe iniekcje środków sterydowych przy zwyrodnieniowej postaci OA są szeroko praktykowane w medycynie ludzkiej i weterynaryjnej od lat 50. ubiegłego wieku. Glikokortykosteroidy są jedną z grup hormonów produkowanych przez korę nadnerczy. Mają one działanie przeciwzapalne i immunosupresyjne. Opisywane są dwie ścieżki działania GKS – genomowa [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
