Diagnostyka i leczenie operacyjne dysplazji stawów biodrowych psów w świetle obowiązujących algorytmów
Ostatnie badania tego autora dotyczące procedury DPO jednoznacznie pokazują, że im starszy jest pies, tym wyższy może być odsetek powikłań (7,8% dla 5 miesięcy, 8,6% dla 6-7 miesięcy i 14,5% dla > 7 miesięcy) (11). Autorzy wielu prac wskazują na nadmierną sztywność w regionie płytki wzrostowej kości kulszowej i spojenia łonowego (11). Główne wskazania do procedur osteotomii to luźność stawu biodrowego przy objawach radiologicznych sugerujących ryzyko rozwinięcia OA, ale bez objawów (w tym i radiologicznych) choroby zwyrodnieniowej w momencie badania. Zakwalifikowani pacjenci muszą wykazywać prawidłowość w budowie bocznej krawędzi panewki z wartością DAR nie większą niż 25°, a różnica między RA i SA winna być równa lub większa niż 15°, natomiast wartość DI winna wynosić co najmniej 1 (8, 11).
Należy również wziąć pod uwagę wartość NA, która mierzona na radiogramach VD powinna wynosić co najmniej 105° (8, 11). A. Vezzoni, A. Santana i in. z dużym przekonaniem sugerują konieczność uwzględniania wartości pokrycia głowy kości udowej (ang. femoral head coverage – FHC) we współczesnych protokołach diagnostycznych (11). Luźność biodra o charakterze pasywnym (ang. passive hip laxity – PHL) (12) wyklucza psy z powodu niskiego prawdopodobieństwa zapobiegania podwichnięciu głowy kości udowej po zabiegu. PHL uważa się za główny czynnik ryzyka CHD i ocenia się go za pomocą wskaźnika dystrakcji (DI). Psy z niskim pokryciem głowy kości udowej (FHC) i poważnie uszkodzonym grzbietowym panewki stawowej są złymi kandydatami do zabiegu, ponieważ prawdopodobieństwo uzyskania odpowiedniego FHC po operacji jest niewielkie. Ponadto, jeśli występują [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
