Choroby dysplastyczne stawu łokciowego u psa. Etiopatogeneza, diagnostyka i leczenie

Leczenie

Po rozpoznaniu rozwoju dysplazji stawu łokciowego należy przeanalizować dalsze postępowanie terapeutyczne. U młodych psów przed zakończeniem wzrostu podjęcie leczenia operacyjnego daje zwykle korzystniejszą prognozę długoterminową (8, 14).

FCP – fragmentacja wyrostka dziobiastego przyśrodkowego

Wyrostek dziobiasty przyśrodkowy (Medial Coronoid Process – MCP) nie ma własnego ośrodka kostnienia Przed upływem 5. miesiąca życia wyrostek dziobiasty zawiera chrząstkę, która powoli kostnieje od podstawy do wierzchołka (28). W zależności od deficytu kostnienia może wystąpić chondromalacja, która prowadzi do utworzenia się szczelin i fragmentacji chrząstki oraz znajdującej się pod nią kości (18, 28). Obecnie uważa się, że okresowa inkongruencja promieniowo-łokciowa w trakcie wzrostu psa może być przyczyną ucisku na niedojrzały wyrostek dziobiasty, powodując jego mikrouszkodzenia (19).

Fragmentacja wyrostka dziobiastego może także rozwijać się u psów z szybszym wzrostem kości łokciowej w porównaniu z kością promieniową w częściach bliższych – asynchroniczny wzrost kości promieniowej i łokciowej. Zaburzenie to może powodować przeciążenie i uszkodzenie wyrostka dziobiastego. Asynchroniczny wzrost obu kości kształtuje się zwykle do 6. miesiąca życia i częściej jest spotykany u ras chondrodystroficznych.

Natomiast u dużych ras psów może wystąpić w przypadku przetrwałego rdzenia chrzęstnego w przynasadzie dalszej (nasadzie dalszej) kości łokciowej oraz u normalnych psów po przebytym urazie części bliższej kości łokciowej (4, 32). U małych ras psów proces kostnienia wyrostka dziobiastego ulega zakończeniu wcześniej niż [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas