Choroby dysplastyczne stawu łokciowego u psa. Etiopatogeneza, diagnostyka i leczenie

Nieprzyrośnięty wyrostek łokciowy dodatkowy (UAP)

O nieprzyrośniętym wyrostku łokciowym dodatkowym można mówić w przypadku, gdy do 5.-6. miesiąca życia nie ulegnie on pełnemu zrośnięciu. Najczęściej ten problem występuje u psów następujących ras: owczarek niemiecki, wilczarz, nowofunland, labrador, golden retriver, rottweiler, spaniel, buldog francuski i innych (8, 31).

Istotną przyczyną UAP są prawdopodobnie zaburzenia wzrostu kości łokciowej i promieniowej (wzrost asynchroniczny). Jedną z przyczyn jest umiejscowienie u dużych ras psów ośrodka kostnienia w wyrostku łokciowym dodatkowym (procesuss anconaeus) i brak jego zrostu z wyrostkiem łokciowym (olecranon).

U małych ras psów te ośrodki kostnienia nie występują. U niektórych owczarków niemieckich częstość występowania choroby może osiągnąć aż 18%. Luźny, niezrośnięty, wyrostek łokciowy dodatkowy prowadzi do pogorszenia stabilności stawu łokciowego. Może powodować ból, obrzęk, zanik masy mięśni chorej kończyny i rozwój OA. Problem może dotyczyć obu kończyn równocześnie (8, 31).

Mimo że UAP jest chorobą rozwojową (zrost powinien nastąpić około 5.-6. miesiąca życia), kulawizna może wystąpić po raz pierwszy u dorosłych psów bez wcześniej zaobserwowanych epizodów. W takich przypadkach objawy występują najczęściej w wieku około siedmiu lat i często są związane z urazem lub intensywnym wysiłkiem fizycznym. Może to sugerować subkliniczny przebieg choroby.

Diagnostyka radiologiczna wykonana w projekcji bocznej ML zgiętego stawu nie stanowi większej trudności (ryc. 6).

Mimo że [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas