Chirurgia ucha/Surgery of the ears

Ucho zewnętrzne to małżowina. Składa się ona z tkanki chrzęstnej, ze skóry i z bardzo dużej liczby naczyń krwionośnych. W okolicach obrąbka zaczyna się przewód słuchowy. Biegnie on w dół pionowo, a następnie poziomo. Pokryty jest on naskórkiem, włoskami oraz gruczołami wytwarzającymi woskowinę. Odpowiadającą mu tkankę chrzestną nazywa się chrząstką małżowiny (cartilago auricularis) i chrząstką okrężną (cartilago anulare). Na końcu przewodu błona bębenkowa zamyka ucho zewnętrzne. W okolicy ucha znajdują się ślinianka przyuszna oraz nerw twarzowy, który przebiega dobrzusznie w stosunku do chrząstki okrężnej.

Kostna część ucha środkowego nazywa się jamą bębenkową. Ma ona dwie komory. U kotów przedzielone są one przegrodą. Większa, dobrzuszna część wzmacnia fale dźwiękowe. Część przyśrodkowa zawiera kostki (młoteczek, kowadełko, strzemiączko) odpowiedzialne za bezpośredni przekaz dźwięku z błony bębenkowej do otworu przedsionka przy wejściu do ucha wewnętrznego. Nerw bębenkowy przechodzi przez puszkę bębenkową. Trąbka Eustachiusza łączy ucho środkowe z nosogardzielą i wyrównuje różnice ciśnienia.

Przedsionek znajduje się w obrębie ucha wewnętrznego. Przekształca on dźwięk w sygnały nerwowe. W chirurgii nie odgrywa on ważnej roli.