Biomarkery w diagnostyce funkcji nerek

Do oceny funkcjonowania nerek można wykorzystać wiele parametrów. Często są one nazywane biomarkerami. Ich poziom w surowicy krwi wzrasta w przypadku, gdy nerki nie funkcjonują prawidłowo. Na podstawie stężenia tych biomarkerów we krwi możemy wnioskować o stopniu zaburzenia funkcji nerek.

W przypadku niewydolności nerek należy rozróżnić dwa pojęcia: azotemia i mocznica. Azotemia to wzrost we krwi poziomu substancji wydalanych z moczem. Do typowych jej biomarkerów zaliczamy mocznik i kreatyninę. Obecność azotemii nie oznacza automatycznie choroby nerek. W przypadku azotemii możemy wyróżnić azotemię:

• przednerkową,
• nerkową,
• zanerkową.

Tylko azotemia nerkowa świadczy o chorobie nerek, dlatego też azotemia jest ważna do rozpoznania choroby, która toczy się w ich zakresie.

Z kolei mocznica to termin używany do opisu klinicznych konsekwencji dysfunkcji nerek wynikających z zatrzymywania toksycznych metabolitów, zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej oraz zaburzeń hormonalnych. Mocznica u zwierząt manifestuje się między innymi:

• ospałością,
• osłabieniem,
• brakiem apetytu,
• wymiotami,
• utratą wagi.

Dlatego też mocznica jest ważnym elementem klinicznej oceny zaawansowania choroby.

Biomarkery wykorzystywane w podstawowej diagnostyce laboratoryjnej mogą wskazywać na stopień dysfunkcji nerek, ale nie zawsze dają informację, jaki ma to wpływ na danego [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas