Białe oko – diagnostyka różnicowa w chorobach okulistycznych małych zwierząt

Niniejszy artykuł przybliży Państwu jednostki chorobowe zlokalizowane na terenie gałki ocznej.

Przeglądowy
charakter tego artykułu przedstawia przypadki, z którymi mogą się
Państwo zetknąć w swojej praktyce weterynaryjnej. Chciałabym jednak
zaznaczyć, że do dokładniej diagnostyki okulistycznej niezbędny jest
profesjonalny sprzęt, jak lampa szczelinowa, przyrząd do pomiaru
ciśnienia śródgałkowego, oftalmoskop czy soczewka do gonioskopii.
Kolejne jednostki chorobowe mają pokazać różnorodność zmian o różnej
lokalizacji z zaznaczeniem, że autorka nie oferuje gotowego postępowania
i leczenia.

Jednostki chorobowe

Rogówka (cornea)

Jest
wypukłą, przezroczystą, zewnętrzną warstwą gałki ocznej, która znajduje
się w jej przedniej części. U zwierząt jej grubość jest zmienna
gatunkowo, ale można przyjąć, że waha się od 0,5 do 0,8 mm. W rogówce
wyróżnia się 4 warstwy: nabłonek warstwowy i błonę podstawną, zrąb
kolagenowy, błonę Descementa, śródbłonek rogówki. Rogówka ma bardzo
silne zdolności refrakcyjne. Posiada odpowiednią krzywiznę
i przejrzystość, która utrzymywana jest dzięki: braku naczyń
krwionośnych, niskiemu zagęszczeniu komórek, gładkiej powierzchni, braku
barwników, odwodnieniu, odpowiedniemu rozłożeniu kolagenowych fibryli
zrębu czy braku rogowacenia. Patologie na rogówce mogą powodować
pogorszenie widzenia, a nawet utratę wzroku.

Dystrofia rogówki

Dystrofią
rogówki określa się odkładanie pomiędzy warstwami rogówki cholesterolu,
fosfolipidów oraz wolnych kwasów tłuszczowych. Najczęściej w przedniej
części zrębu rogówki w postaci srebrnoszarego owalu. Jest to schorzenie
nabyte, występujące obuocznie (nie zawsze symetrycznie), niezwiązane
z zapaleniem rogówki. Nie wybarwia się w badaniu fluoresceiną.

Rasy
predysponowane: Cavalier King Charles spaniel, beagle, siberian hus...