Bakteryjne zakażenia dróg oddechowych u psów i kotów. Część I – czynniki etiologiczne

Bakteryjne choroby dróg oddechowych u psów i kotów są istotnym problemem w praktyce lekarsko-weterynaryjnej, stanowiącym w wielu przypadkach trudny do rozwikłania problem w aspekcie etiologii, patogenezy, terapii i swoistej profilaktyki.

Układ oddechowy stanowi otwarte wrota pomiędzy środowiskiem zewnętrznym i wewnętrznym organizmu. Jest to jednocześnie najprostsza droga wnikania szkodliwych czynników do ustroju. Wypełniając podstawową funkcję fizjologiczną, jaką jest dostarczanie tlenu do organizmu, układ oddechowy eksponowany jest stale na liczne czynniki szkodliwe zawarte we wdychanym powietrzu w postaci drobnoustrojów takich jak:

wirusy, bakterie i grzyby, a także pyły i gazy (1).

Z tych powodów choroby układu oddechowego, w tym zakażenia bakteryjne, należą do najczęściej występujących tak u zwierząt, jak i u człowieka (2-5).

Z anatomicznego punktu widzenia choroby dróg oddechowych można podzielić na grupy schorzeń górnych dróg oddechowych, w tym:

jamy nosowej, zatok, gardła, krtani i tchawicy,oraz dolnych dróg oddechowych – drzewa oskrzelowego i płuc.

Biorąc pod uwagę udział czynników zakaźnych w etiologii tych chorób, w wielu wypadkach przewidywać należy zajęcie procesem chorobowym obydwu anatomicznych części układu oddechowego lub prawdopodobieństwo jego przeniesienia z górnych dróg oddechowych w kierunku płuc.

O tym, czy dojdzie do rozwoju zakażenia układu oddechowego, decydują następujące czynniki:

zjadliwość drobnoustrojów, podatność zwierzęcia na infekcję oraz warunki środowiskowe, w których znajduje się zwierzę (6).