Badanie ultrasonograficzne jelita grubego

Okoliczne węzły chłonne

Węzły chłonne, które znajdują się w sąsiedztwie ujścia biodrowo-okrężniczego w obrębie więzadła biodrowo-okrężniczego, zbierają chłonkę z jelita biodrowego, ślepego i okrężnicy. W związku z tym często ulegają powiększeniu w następstwie zmian zapalnych czy nowotworowych w obrębie jelita grubego (ryc. 4). Według danych piśmiennictwa warto zwrócić uwagę również na węzły chłonne biodrowe przyśrodkowe oraz podbrzuszne i krzyżowe, których miejscem drenażu jest między innymi miednica (1, 8, 11). W sąsiedztwie okrężnicy wstępującej i poprzecznej można też zaobserwować wrzecionowate węzły chłonne krezkowe, których długość u kotów może sięgać nawet do 4 cm (10).

Prawidłowe węzły są owalnego kształtu, a stosunek osi długiej do krótkiej powinien wynosić poniżej 0,5 (1, 9). U zdrowych zwierząt węzły mają gładkie brzegi i jednorodną echogeniczność (zazwyczaj są nieznacznie hipoechogeniczne lub izoechogeniczne w stosunku do sąsiadującej krezki), a przepływ krwi w badaniu dopplerowskim jest wnękowy (gaschen, schreurs).

Węzły chłonne okrężnicze są łatwiejsze do zaobserwowania u kotów i ich grubość może wynosić od 1,9 do 5,2 mm, a długość – do 12 mm (1, 10). Podobnie też węzły chłonne w okolicy ujścia biodrowo-okrężniczego nie powinny przekraczać średnicy 5 mm (10, 11). U zdrowych psów wymienione węzły chłonne mogą być w obrazie USG niewidoczne. Wynika to z ich niewielkich rozmiarów i echogeniczności – znacznie zbliżonej do okolicznych tkanek (10).

Zmiany rozległe jelita grubego

Rozległe pogrubienie ściany jelita grubego może być powodowane przez zmiany o charakterze zapalnym i nowotworowym, z czego te pierwsze występują znacznie częściej (1, 9) (tab. 1).

Tab. 1. Najczęstsze przyczyny uogólnionego i ogniskowego pogrubienia ściany jelita grubego

Zapalenia o lekkim przebiegu nie powodują zazwyczaj żadnych zmian w budowie ściany jelita, co utrudnia ultrasonograficzne rozpoznanie procesu chorobowego (9). Obserwowane mogą być płynna zawar...