Badanie holterowskie psów i kotów

Najczęściej wykorzystywanym parametrem w praktyce klinicznej jest SDNN. Jest on wyrazem zmienności wszystkich odstępów NN w analizowanym okresie. Przy interpretacji SDNN istotne znaczenie ma częstość akcji serca, ponieważ zmienność wolnego rytmu jest zwykle większa niż zmienność rytmu szybkiego. Dlatego SDNN z godzin nocnych u ludzi i psów ma najczęściej większą wartość niż z godzin dziennych (z godzin aktywności fizycznej) (20).

Wskaźniki rMSSD, NN50 oraz pNN50 zależą od różnic między kolejnymi odstępami NN i odzwierciedlają przede wszystkim aktywność układu przywspółczulnego. Wśród nich w praktyce klinicznej bywa preferowany rMSSD – ze względu na lepsze właściwości statystyczne (16).

W analizie czasowej HRV niekiedy oprócz wyżej wymienionych parametrów dodatkowo ocenia się SDNNI – średnią z odchyleń standardowych odstępów RR w kolejnych 5-minutowych przedziałach. Według obecnych zaleceń European Society of Cardiology (ESC) analiza czasowa powinna być stosowana dla długotrwałych rejestracji EKG (najczęściej 24-godzinnej) (27).

Metody geometryczne pozwalają na graficzne przedstawienie pewnych zależności rytmu serca. Ich zaletą jest duża niezależność od jakości zapisu i obecności ekstrasystoli (jeżeli nie są one zbyt liczne). Za pomocą metod geometrycznych prezentowane są rozkład następujących po sobie odstępów RR i różnice w ich długościach (22). Graficzne przedstawienie zależności między odstępami RR określa się jako rozkład Lorenza. Zamiennie przedstawia się RR jako histogram.

W 1981 roku jako źródło dodatkowych informacji wprowadzono analizę częstotliwościową (analiza widmowa, spektralna) (2). Opiera się ona na założeniu, że rytm zatokowy jest wypadkową czynnika losowego (odpowiedzialnego za szum pomiarowy) i sumy składowych harmonicznych o różnej częstotliwości oscylacji. Wpływ poszczególnych składowych widma na częstość pracy serca określa się za pomocą: amplitudy widma (wyrażanej w milisekundach, ms), mocy widma (wyrażanej w ms2) oraz gęstośc...