Antykoncepcja u małych zwierząt Cz. IV – metody niechirurgiczne u samic

Antykoncepcja immunologiczna

Przesłanki do rozwoju tej metody antykoncepcji powstały na przełomie XIX i XX wieku, kiedy to wykazano właściwości antygenowe nasienia i przez immunizację nasieniem doprowadzono do niepłodności samic w wyniku powstania u nich przeciwciał antyplemnikowych. Od tego czasu podejmowano badania dotyczące poznania mechanizmów niepłodności immunologicznej i jej leczenia, a także wykorzystania tych zjawisk do ograniczania rozrodczości. U samic pojawiły się dwa obiecujące kierunki – immunizacja antygenami osłonki przejrzystej (zona pellucida) oocytu oraz analogiem GnRH.

W pierwszym przypadku posłużono się osłonkami pochodzącymi z oocytów świńskich, uzyskując efekt w postaci destrukcji oocytów i ograniczenia płodności u suk. Z kolei u kotek skuteczność tego zabiegu nie była zadowalająca; lepsze rezultaty dało użycie osłonek kocich (14). Komercyjna szczepionka SpayVac zawiera antygeny (białka) osłonkowe inkorporowane do liposomów przenoszących je do układu immunologicznego i dzięki tej oryginalnej technologii jest w stanie wywołać wieloletni efekt antykoncepcyjny u gatunków docelowych. Wspomniana szczepionka antykoncepcyjna została przygotowana z myślą o ograniczeniu populacji pewnych gatunków zwierząt wolno żyjących, których nadmiar notuje się w określonych regionach świata.

Ponieważ nie gwarantuje ona niepłodności u wszystkich osobników immunizowanych, nadaje się raczej do zastosowania u zwierząt prowadzących swobodny tryb życia, aby zmniejszyć ich potencjał rozrodczy. Z kolei posiadacze zwierząt domowych oczekują 100-proc. zablokowania płodności i z tego względu ten typ szczepionki antykoncepcyjnej przy jej aktualnej niepełnej skuteczności (zwłaszcza u kotek) nie stanowi dla nich atrakcyjnej oferty.

Kolejnym pomysłem na zablokowanie czynnoś...