Antybiotykoterapie w chorobach układów wydalniczego i rozrodczego

„Skomplikowane” infekcje dróg wyprowadzających mocz

O „skomplikowanych” infekcjach dróg moczowych mówi się w przypadkach nawracających i/lub gdy współistnieją inne problemy mogące wpływać na jakość moczu (np. choroby metaboliczne) lub na jakość przepływu moczu przez drogi wyprowadzające go (np. obecność kamieni, nieprawidłowości anatomicznych). W takich przypadkach oprócz postępowania mającego na celu identyfikację bakterii i leku, na który jest ona wrażliwa, konieczne jest leczenie problemów współistniejących.

Szczególnej uwagi lekarza weterynarii wymagają przypadki nawrotu objawów. Konieczne, ale zarazem bardzo trudne, jest określenie, czy epizody te są reinfekcją, czy nawrotem. Przyjmuje się, że jeżeli objawy nastąpiły ponownie po minimum 6 miesiącach od zakończenia leczenia, mamy do czynienia z kolejnym zakażeniem i postępowanie powinno rozpocząć się od początku. Jeżeli okres ten był krótszy, można rozpocząć leczenie antybiotykami skutecznymi w poprzedniej terapii. Zawsze należy wykonać badanie mikrobiologiczne. Jeżeli zostanie zidentyfikowany ten sam patogen, należy pamiętać o możliwym przepasażowaniu prowadzącym do zmiany oporności.

U pacjentów z infekcjami opornymi na leczenie, pomimo stosowania leków, które wg antybiotykogramów są skuteczne wobec wyizolowanego patogenu, obserwowane będą nawroty objawów. W tych przypadkach w osadzie moczu jest stwierdzana obecność bakterii w każdym badaniu kontrolnym.

Dobór antybiotyku powinien opierać się przede wszystkim na wyniku wrażliwości, jednak należy wziąć pod uwagę również inne czynniki mogące wpłynąć na sukces leczenia, takie jak: droga podania i wchłanianie leku, drogi jego wydalania, możliwości rozwoju lekooporności, jak również wpływ współistniejących chorób na przebieg antybiotykoterapii. Jeżeli infekcja jest wywołana przez wi...