Anaplazmoza trombocytarna psów

Objawy kliniczne

Przebieg choroby prawdopodobnie uzależniony jest od szczepu bądź genotypu patogenu wywołującego zakażenie. Przyjmuje się, iż szczepy północnoamerykańskie riketsji są przyczyną łagodnych lub asymptomatycznych infekcji, podczas gdy szczepy europejskie (zwłaszcza te izolowane na obszarach Hiszpanii) indukują rozwój ostrej choroby (Harvey i in. 1978; Aguirre i in. 2006).

Objawy kliniczne, o ile wystąpią, są mało specyficzne i obejmują: nieznaczny wzrost temperatury ciała, apatię, powiększenie węzłów chłonnych, bladość błon śluzowych, pojawianie się wybroczyn w tkance podskórnej i na błonie śluzowej jamy ustnej, brak apetytu, spadek masy ciała. Możliwe są również krwawienia z odbytu i nosa spowodowane spadkiem liczby płytek krwi (Aguirre i in. 2006; Harrus i in. 1997a).

Badaniami laboratoryjnymi można wykazać: trombocytopenię, hiperglobulinemię, nieznaczne podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych (ALT, ALP), niekiedy leukopenię (Greig i in. 1996; Aguirre i in. 2006).

Choroba przebiega ciężej w sytuacji, gdy jest wikłana zakażeniami/zarażeniami na tle innych patogenów przenoszonych przez kleszcze. Istnieje szereg doniesień mówiących o infekcjach mieszanych u psów na tle A. platys i E. canis (Cardoso i in. 2010; Eiras i in. 2013), A. platys i B. gibsoni (Mokhtar i in. 2013) czy A. platys i Hepatozoon canis oraz Bartonella spp. (Yabsley i in. 2008). W takich sytuacjach anaplazmoza może przybierać formę kliniczną i manifestować się bardziej ostrymi objawami, w tym biegunką (Dyachenko i in. 2012) czy bolesnym chodem (Andersson i in. 2013).

[...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas