🔴 Co lekarz weterynarii powinien wiedzieć o legionelli?

Dziś chcielibyśmy poruszyć temat, który coraz częściej staje się przedmiotem zainteresowania w obszarze zdrowia publicznego, a który również może mieć znaczenie w kontekście opieki nad zwierzętami. Przyjrzymy się bliżej zagadnieniu Legionelli, jej wpływowi na zdrowie zwierząt oraz środkom ostrożnościom, które można podjąć w praktyce weterynaryjnej, aby minimalizować ryzyko wystąpienia tej choroby.

Zapraszamy do przeczytania notatki specjalisty – dr. n. wet. Jerzego Ziętka.

Legionella pneumophila jest bakterią bytującą w środowisku wodnym, która w sprzyjających okolicznościach (m.in. wysoka temperatura) może stanowić źródło zakażenia dla osób korzystających z bieżącej wody i klimatyzacji. Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą inhalacyjną, poprzez wdychanie rozpylonych cząsteczek wody.

Jak dotąd literatura opisuje zachorowania u ludzi (1, 2, 3), jednakże patogen był stwierdzany także u bydła, koni, świń, owiec, kóz, psów, królików, antylop, wodnych bawołów, wielbłądów i gołębi (4, 5, 6, 7, 8, 9, 10). Jak dotychczas stosunkowo najlepiej opisano występowanie zakażeń Legionella pneumophila u bydła (5), natomiast część zwierząt (np. konie) wydaje się chorować skąpoobjawowo (7). Tym niemniej istnieje możliwość zachorowania zwierząt domowych w kontakcie z wodnym areozolem, zwłaszcza, gdy do wysokiej dawki infekcyjnej dojdzie kwestia wieku, osłabienia czy chorób towarzyszących. Objawy kliniczne u zwierząt przypominają te stwierdzane u ludzi, czyli są to symptomy ciężkiego zapalenia płuc.

Profilaktyka obejmuje unikanie fontann, rozpylaczy wody, dbanie o wymianę wody w miskach oraz właściwy serwis urządzeń klimatyzacyjnych.

dr. n. wet. Jerzy Ziętek

Bibliografia

1. Fraser D.V., Tsai T.R., Orenstein W., Parkin W.E., Beecham H.J., Sharrar R.G., Harris J., Mallison G.F., Martin S.M., McDade J.E., Shepard C.C., Brachman P.S.: Legionnaires’ disease: description of an epidemic of pneumonia. „N Engl J Med”, 1977, 297, 1189-1197.
2. Glick T.H., Gregg M.B., Berman B., Mallison G., Rhodes W.W., Jr, Kassanoff I.: Pontiac fever. An epidemic of unknown etiology in a health department. I. Clinical and epidemiologic aspects. „Am J Epidemiol”, 1978, 107, 149-160.
3. McDade J.E., Shepard C.C., Fraser D.W., Tsai T.R., Redus M.A., Dowdle W.R.: The Laboratory Investigation Team. Legionnaires’ disease: isolation of a bacterium and demonstration of its role in other respiratory disease. „N Engl J Med”, 1977, 297, 1197-1203.
4. Barth T.C., Renner E.D., Gabrielson D.A.: A survey of domestic animals to detect serological responses against Legionella spp. by indirect fluorescent antibody. „Can J Comp Med”, 1983, 47, 341-346.
5. Boldur I., Cohen A., Tamarin-Landau R., Sompolinsky D.: Isolation of Legionella pneumophila from calves and the prevalence of antibodies in cattle, sheep, horses, antelopes, buffaloes and rabbits. „Vet Microbiol”, 1987, 13, 313-320.
6. Chabanon G., Enjalbert L., Geral M.F., Pellegrin J.L.: Pigeons and legionellosis: no serological evidence of natural infection. „J Infect”, 1983, 6, 195-197.
7. Cho S.N., Collins M.T., Reif J.S.: Serologic evidence of Legionella infection in horses. „Am J Vet Res”, 1984, 45, 2600-2602,
8. Collins M.T., Cho S.N., Reif J.S.: Prevalence of antibodies to Legionella pneumophila in animal populations. „J Clin Microbiol”, 1982, 15, 130-136.
9. Espinasse J., Viso M., Rousseau D., Lambert P., Tram C., Mollaret H.H., Perrin M., Fedida M.: Incidence of antibodies to Legionella species in French cattle, „Vet Rec”, 1982, 13, 111 (20), 463.
10. Phakkey A., Lindqvist K.J., Omland T., Berdal B.P.: Legionella antibodies in human and animal populations in Keyna. APMIS, 1990, 98, 43-49.
11. Wang P.L.: Detection of antibody levels to legionellosis in swine and cattle. „Chin J Vet Med”, 1987, 13, 7-8.