Hiperkaliemia – patofizjologia, diagnostyka oraz leczenie
Definicja
Hiperkaliemia (hiperpotasemia) definiowana jest jako wzrost stężenia jonów potasu (K+) we krwi powyżej wartości referencyjnych. U psów, kotów oraz ludzi stanowi jedno z bezpośrednich zagrożeń życia i zaliczana jest do tzw. odwracalnych przyczyn zatrzymania krążenia (4H, 4T). Potas, jako jeden z najważniejszych elektrolitów, odgrywa kluczową rolę w regulacji funkcji komórek nerwowych i mięśniowych, w tym mięśnia sercowego. Jego zaburzenia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak zaburzenia rytmu serca, osłabienie mięśni, a w skrajnych przypadkach − do zatrzymania akcji serca i śmierci.
W warunkach klinicznych hiperkaliemia najczęściej występuje wtórnie, jako następstwo innych jednostek chorobowych. Nie jest chorobą pierwotną, lecz objawem lub powikłaniem towarzyszącym innym schorzeniom. Pomimo dostępności nowoczesnych metod diagnostycznych i terapeutycznych wczesne rozpoznanie oraz skuteczne leczenie hiperkaliemii nadal stanowi wyzwanie wymagające szybkiej interwencji oraz znajomości wytycznych postępowania.
Patofizjologia
Znakomita większość potasu obecnego w organizmie zlokalizowana jest wewnątrzkomórkowo. Jedynie około 2% całego potasu znajduje się w przestrzeni pozakomórkowej, czyli w płynach tkankowych i we krwi. Za utrzymanie normokaliemii odpowiedzialne są przede wszystkim nerki, przewód pokarmowy oraz mechanizmy transportu potasu do wnętrza komórek. Prawidłowe stężenie potasu w osoczu krwi wynosi u psów 4,1-5,4 mmol/l, a u kotów 4,1-5,6 mmol/l (12). Utrata potasu zachodzi dwiema drogami: przez nerki, które wydalają około [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
POSTĘPOWANIA
w weterynarii
