Ubytek przegrody międzykomorowej u cielęcia – opis przypadku
Wady wrodzone serca u bydła są rzadkie. Ich częstość występowania szacuje się na 0,17-0,7%, z czego najczęściej występującą jest ubytek przegrody międzykomorowej (VSD, ang. ventricular septal defect) (1, 2). Zazwyczaj jest to wada izolowana, może jednak współistnieć z innymi, na przykład z przetrwałym przewodem tętniczym, przetrwałym otworem owalnym, anomaliami zastawek płucnej lub trójdzielnej (1). Obecność ubytku powoduje swobodny, skurczowy przepływ krwi pomiędzy komorami serca. Klinicznie charakteryzuje go obecność skurczowego szmeru, który lepiej słyszalny będzie po prawej stronie klatki piersiowej, a podejrzenie nasunąć mogą również słabe przyrosty masy ciała czy trudno leczące się schorzenia układu oddechowego. Szczególnie u młodych zwierząt mogą występować fizjologiczne szmery niewinne, u których źródła nie leży żadna morfologiczna wada serca, a ostateczne rozpoznanie wady wrodzonej można postawić tylko na podstawie badania echokardiograficznego (2).
Opis przypadku
Zespół Pracowni Kardiologii Katedry Chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni, Psów i Kotów Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu konsultował 8-tygodniowe cielę rasy ncb, ważące około 65 kg. Lekarz prowadzący stado wysunął podejrzenie obecności wrodzonej wady serca z powodu nawracającej infekcji dróg oddechowych oraz obecności skurczowego szmeru w badaniu osłuchowym. W badaniu klinicznym stwierdzono: dobrą kondycję ogólną, przedłużony czas wypełnienia kapilar (CRT = 3 s), kaszel i śluzowo-ropny wypływ z nosa (ryc. 1). Podczas osłuchiwania stwierdzono obecność holosystolicznego szmeru u podstawy serca, 5. stopnia w sześciostopniowej skali Levine’a, lepiej słyszalnego po prawej stronie klatki piersiowej.
Wykonano badanie echokardiograficzne, w którym stwierdzono [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii
