Zoonozy zwierząt egzotycznych

Ptasia grypa

Wirus H5N1 po raz pierwszy został wykryty w prowincji Guandong w Chinach w 1996 roku u gęsi, gdzie nabył możliwość zakażania ludzi (4). Zakażone ptaki wolno żyjące przeważnie nie wykazują objawów choroby. Natomiast u ludzi objawy dotyczą głównie dróg oddechowych, występuje gorączka, a także biegunka, która może pojawić się nawet na tydzień przed wystąpieniem innych objawów bądź być wyłącznym symptomem choroby (WHO 2007). Na świecie w latach 2003-2010 na 502 stwierdzonych u ludzi przypadków zakażenia aż 298 zakończyło się zgonem (60%) (WHO 2010). Nie potwierdzono jednak domniemanych przypadków przeniesienia się wirusa grypy H5N1 z człowieka na człowieka, a jedynie z ptaka na człowieka, co znacząco ogranicza ryzyko epidemii.

Reasumując: wirus H5N1 jest groźny dla drobiu. Może się on przenieść na człowieka, ale wyjątkowo – w warunkach występujących na fermach Azji Południowo-Wschodniej (niedostateczne oddzielenie pomieszczeń przeznaczonych dla zwierząt od powierzchni zamieszkanych przez ludzi, niski stan higieny). Ludzie zarażają się wirusem H5N1, dotykając chorych ptaków, ich wydzielin lub odchodów. Dotychczas większość przypadków zachorowań u ludzi zdarzyła się w rejonach wiejskich czy podmiejskich, gdzie w wielu gospodarstwach hodowany jest drób (6).

Kampylobakterioza

Bakterie z rodzaju Campylobacter także są niewielkim zagrożeniem. Większość przypadków kampylobakteriozy u ludzi wiąże się z kontaktem ze skażoną żywnością i kałem (droga fekalno-oralna). Zwierzęta gospodarskie, koty, psy, fretki, świnki morskie, chomiki, żółwie, jaszczurki, węże i ptaki mogą przenosić bakterie z rodzaju Campylobacter na ludzi bez względu na to, czy wykazują objawy kliniczne choroby. W przypadku ludzi częstość zapadania na kampylobakteriozę wykazuje tendencję wzrostową (7). W krajach rozwiniętych liczba zakażeń Campylobacter sp. przewyższa ponaddwukrotnie liczbę przypadków salmonelozy (8). Zakażenie mikroorganizmem z rodzaju Campylobacter, oprócz objawów ...