Immunomodulacja: leczenie żywieniem – cz. I

Żywienie immunomodulujące (terapia żywieniem) to nowa dziedzina badań, powstała na podstawie prac nad niedoborami żywieniowymi spowodowanymi niedożywieniem. Pomimo faktu, że samo niedożywienie pozostaje problemem na skalę światową, przy postępach w dziedzinie żywienia dokonanych na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat, aktualnie najważniejszą przyczyną obniżenia odporności u ludzi i zwierząt stał się stres oraz problemy wynikające z etapu życia (noworodek, wiek zaawansowany). W odróżnieniu od obniżenia odporności wywołanego niedożywieniem problemy wynikające z etapu życia i ze stresu wymagają podejścia złożonego, ponieważ nie wystarczy tu tylko korekta odżywienia. Obniżenie odporności pod wpływem etapu życia lub stresu charakteryzuje się osłabioną czynnością komórek prezentujących antygen (komórki APC), co osłabia lub zmienia odpowiedź immunologiczną, prowadząc do zwiększonej podatności na choroby zakaźne, autoimmunologiczne i nowotworowe.

Dieta służy dostarczeniu składników odżywczych, ale poza tym może też mieć bardzo aktywny wpływ na układ odpornościowy. Ponad 65% komórek immunologicznych organizmu znajduje się w jelicie, przez co technicznie jelito można nazwać największym narządem immunologicznym. Receptory immunologiczne naturalnego układu immunologicznego jelita są podstawowymi celami immunomodulacji żywieniowej. Interakcje żywienia z układem immunologicznym zachodzą na wielu poziomach, rozpoczynając od dostarczenia podstawowych składników odżywczych, przez zapewnienie większych ilości najważniejszych składników odżywczych, takich jak białka, witaminy i minerały, co prowadzi do bardziej specjalistycznej regulacji układu odpornościowego. Niniejszy artykuł przedstawia schemat takich interakcji wraz z odpowiednimi przykładami.

Żywienie i immunologia: powiązania ewolucyjne

Zarówno metabolizm składników odżywczych, jak i odporność (drogi wykrywania składników odżywczych i patogenów) mają zasadnicze znaczenie dla przeżycia. W związku z tym w drodz...