Samoświadomość jako fundament samorealizacji w świecie weterynarii. Rozmowa Karoliny Brodziak, założycielki Vethink Academy, z lek. wet. Magdaleną Kraińską

Karolina Brodziak z branżą weterynaryjną jest związana od 25 lat. Jej miarą sukcesu jest dobro całej organizacji, a myślą przewodnią „Największą wartością jest człowiek”. Zarządzanie opiera głównie na zdolności do współpracy z innymi ludźmi, słuchaniu ich i motywowaniu. Jako propagator szerzenia wiedzy i ciągłego rozwoju zainicjowała wiele inspirujących projektów łączących lekarzy weterynarii i biznes.

Dzięki temu zauważyła ogromną potrzebę edukacji i szerzenia wiedzy, która realnie wpłynie na dobrostan ludzi związanych branżą weterynaryjną, i tak powstało Vethink Academy. Do współpracy zaprosiła również znakomitych ekspertów z obszarów takich jak: zarządzanie stresem, komunikacja, inteligencja emocjonalna, budowanie odporności psychicznej, zarządzanie efektywnością w organizacji, work-life balance i wiele innych.

Lek. wet. Magdalena Kraińska – absolwentka Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Doktorantka I Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w Katedrze Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej. Od 2019 r. związana z międzynarodową kliniką weterynaryjną „Anicura” w Szwecji, gdzie podnosi swoje kwalifikacje pod okiem europejskich specjalistów.

W 2020 r. rozpoczęła naukę w European School for Advanced Veterinary Studies w Luxemburgu z zakresu chirurgii, a rok później studia specjalizacyjne z Chirurgii Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Od 2021 r. jest liderem konsorcjum „Nefro-Regen”. Wspiera i motywuje lekarzy weterynarii podczas swojej drogi. Działa również na rzecz wzmocnienia dobrych relacji w środowisku oraz bada zjawisko wypalenia zawodowego wśród lekarzy weterynarii.

Biorąc pod uwagę Twój charakter pracy, jak to jest być członkiem kilku zespołów i dostosowywać się do kultury organizacji każdego z tych miejsc pracy?

To jest bardzo dobre pytanie. Osobiście bardzo sobie chwalę ten sposób pracy. Zaczynając pracę w zawodzie, od razu wskoczyłam do dużego zespołu całodobowej kliniki weterynaryjnej, gdzie miałam do czynienia z licznym personelem i różnymi osobowościami. To pozwoliło mi nauczyć się pracy w zespole. Praca z różnymi ludźmi opiera się na wzajemnym szacunku. Nie mam problemu z odnalezieniem się w nowych zespołach, ale jest to kwestia indywidualnych predyspozycji. Dla mnie ta forma współpracy jest bardzo oczyszczająca i lubię tak pracować. Osoby, które na stałe pracują w jednym zespole, wsiąkają w różne zależności międzyludzkie, co może przekładać się na konflikty, przez co zapominamy o profesjonalizmie. Dzięki temu, że pracuję w wielu miejscach, nie jestem często świadoma różnych zawiłości, co pozwala mi się w pełni skupić na swojej pracy w poszanowaniu siebie i innych osób, co przekłada się właśnie na profesjonalizm.

Masz również doświadczenie w pracy z zespołem szwedzkim, czy widzisz znaczące różnice w stosunku do tego, jak się pracuje w polskich zespołach?

Czy w Polsce, czy za granicą zespoły doświadczają tych samych problemów. Kiedy pojawia się presja czasu i brak zrównoważonego podejścia do pracy, to pojawiają się konflikty, które wynikają ze zmęczenia. Są to ludzkie zachowania, które musimy nauczyć się wyłapywać i radzić sobie z nimi. Szwedzi na pewno dużo bardziej zwracają na to uwagę. To właśnie tam rozpoczęła się moja praca nad „własnym” working balance. Praca w Skandynawii pokazała mi, jak w zrównoważony sposób (również bardzo wydajny) można pracować. Zaczynając od planowania obowiązków na cały dzień pracy, co pozwalało lepiej gospodarować własnymi siłami i możliwościami, poprzez umiejętne dysponowanie zasobami ludzkimi (wsparcie pielęgniarek, innych lekarzy), jednocześnie dbając o swoje zdrowie – obowiązkowa przerwa na lunch. Niestety, w Polsce podczas godzin pracy jestem niedożywionym lekarzem, zapominającym o najpotrzebniejszych potrzebach fizjologicznych.

Czego nauczyłaś się od Szwedów w kontekście podejścia do pracy?

Pamiętam moje początkowe wyjazdy i mogę powiedzieć, że było to moje pierwsze zderzenie się z higieną pracy. Było to dla mnie kulturowe zderzenie, bo okazuje się, że tak na dobrą sprawę w Polsce o higienie pracy nic nie wiemy. Początkowo było to wręcz irytujące, myślałam sobie: „Jak to przerwa na kawę/obiad, skoro jest tyle do zrobienia”. Z czasem i wiekiem wiele się zmienia, ale jako młody lekarz byłam ambitna i chciałam dużo pracować. Z czasem moje życie się zmieniało, co przełożyło się na moje podejście do pracy. Szwedzi uzmysłowili mi przede wszystkim, że aby dobrze pracować, należy znaleźć czas na odpoczynek. W przeciwnym razie szybko będziemy mieć do czynienia z wypaleniem zawodowym, co objawiać się może chronicznym przemęczeniem, poirytowaniem, ścieżką na skróty podczas wykonywania naszej pracy itd.

Szwedzi mają o tyle lepiej, że szwedzki opiekun zwierzęcia jest uprzejmy, cierpliwy i w pełni ufa lekarzowi, który jest specjalistą w tej dziedzinie. Potrafi czekać 6 godzin na przyjęcie bez pospieszania personelu. U nas niestety opiekunowie zwierząt wywierają ogromną presję, często oczekując natychmiastowej pomocy dla swojego pupila, bez świadomości tego, że w danym momencie inne zwierzę wymaga priorytetowego podejścia. Pomimo tego, że pomału staramy się wprowadzać coraz więcej spokoju do naszej pracy, to niestety nie spotyka się to zawsze ze zrozumieniem ze strony klientów. Uważam, że powinniśmy dużo uwagi poświęcić na edukację społeczeństwa, ale również nas samych, dlaczego zrównoważona praca jest lepszym rozwiązaniem.