Rasy psów i kotów. Przewodnik weterynaryjny (wyd. Galaktyka)
Sfinks – historia rasy
Wzmianki o bezwłosych kotach pojawiały się od dawna w Ameryce Centralnej oraz w Rosji (Peterbald), ale historia współczesnego sfinksa kanadyjskiego (nazywanego również po prostu sfinksem) zaczęła się w 1966 roku w kanadyjskim Ontario od spontanicznej mutacji prowadzącej do uogólnionego wyłysienia. Ta autosomalna recesywna mutacja (hr) pojawiła się ponownie w Kanadzie w 1978 roku, gdzie hodowca kotów syjamskich z Toronto znalazł dwa bezpańskie, pozbawione owłosienia koty i z tego materiału powstały podwaliny nowej rasy. W pierwszej kolejności dokonano krzyżówek z białym kocurem rasy devon rex. Analogiczna mutacja przypuszczalnie pojawiła się w Minnesocie w 1975 roku i tego kota również włączono do programu hodowlanego. Kot sfinks o umaszczeniu cameo pojawił się w filmie Austin Powers jako Dr. Evil’s cat (kot doktora Evila).
Chociaż rasę te zarejestrowano, kiedy pojawiła się przedmiotowa mutacja, to w późniejszym czasie została usunięta z rejestrów i wróciła do nich dopiero w latach 80. The International Cat Association (TICA) nadało jej status mistrzowski w 1986 roku, a Canadian Cat Association (CCA) – w 1991 roku. Z kolei Cat Fanciers’ Association (CFA) początkowo umieściło sfinksa w klasie różnych (w 1998 roku), a obecnie zaakceptowało je w klasie mistrzowskiej. Jest to jedyna szerzej uznawana bezwłosa rasa kotów.
Krzyżowanie z kotem amerykańskim krótkowłosym było dozwolone do 2010 roku, kiedy CFA zamknęło swoje księgi rodowodowe.
Cechy fizyczne
Masa ciała
Samice: 2,7-3,6 kg, samce: 3,6-5,4 kg.
Szata
Nie jest to, jak wielu sądzi, rasa całkowicie bezwłosa. Ciało tego kota pokryte jest delikatnym puszkiem, opisywanym jako „meszek na brzoskwini” lub zamsz. Włosy muszą być krótsze niż 3 mm, a czasami występują małe kępki krótkich włosów na końcówce ogona, mosznie, brwiach i między nimi, tylnej powierzchni uszu lub grzbietowej powierzchni łap. Akceptowane są wszystkie kolory i wzory umaszczenia.
Osobniki heterozygotyczne mają więcej meszku niż homozygoty. Mogą występować brwi i wąsy. Wąsy mogą być bardzo krótkie lub łatwo się obłamywać.
Oczy
Są duże i skośnie ustawione. Typowy kolor to cytrynowozłoty, ale inne barwy, choć rzadko spotykane, są również akceptowane.
Wygląd
Charakterystyczną cechą tych średniej wielkości, długonogich kotów jest brak włosów okrywowych. Skóra na części twarzowej, szyi i barkach jest nieco luźna i zmarszczona. Koty te mają osadzoną na długiej szyi, wydłużoną głowę w kształcie zmodyfikowanego klina i wydatne kości policzkowe. Nos – średniej długości z umiarkowanym przełomem, a poduszeczki z wąsami – wyraźne. Uszy są ogromne i całkowicie bezwłose od wewnątrz. Łapy są owalne, palce długie, z obfitymi opuszkami. Cienki i długi ogon lekko się zwęża. Brzuch jest wydatny, inaczej niż u smukłych z profilu ras w typie orientalnym.
Pielęgnacja
U tej rasy skóra się przetłuszcza, dlatego wymaga ona regularnego zmywania gąbką lub kąpieli (1-2 razy w tygodniu). U niektórych osobników konieczne jest użycie szamponu przeciwłojotokowego. Codzienne przecieranie irchą pomaga zapobiec gromadzeniu się tłustych złogów.
Zachowanie
Obserwowane cechy tych kotów to inteligencja, chęć do zabawy, przychylność względem ludzi, uczuciowość, ciekawość, wyrozumiałość i zamiłowanie do mruczenia. Są łagodne, nie mają skłonności do hałasowania, dobrze współżyją z innymi zwierzętami w domu. Niektóre mogą się domagać uwagi i podążać za opiekunem po całym mieszkaniu, są bardzo wysportowane, uwielbiają skoki i wspinaczkę. Lubią towarzystwo dzieci.
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2602 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Wskazówki na wypadek widocznego niepowodzenia terapii antybiotykowej. Kryteria skutecznej terapii oraz kluczowe pytania jako 5 kroków drzewa analitycznego
Analiza oceny przypadków klinicznych przy podejrzeniu braku skuteczności działania antybiotyków. Jak powinno wyglądać drzewo decyzyjne i na jakie pytania należy podczas takiej analizy odpowiedzieć? Co zrobić, aby zwiększyć skuteczność terapii? Czasem wystarczy tylko odpowiedzieć na kilka prostych pytań. Z punktu widzenia hodowcy główne kryteria oceny terapii przeciwbakteryjnej to wyraźne złagodzenie, a następnie ustąpienie objawów klinicznych […]
Wczesne wykrywanie mastitis w automatycznych systemach doju
Streszczenie AMS (Automatic Milking Systems – Automatyczne Systemy Doju), nowa technologia, która znajduje coraz szerszą rzeszę zwolenników, jest wciąż w trakcie intensywnego rozwoju. Zamontowane systemy detekcji mastitis wymagają jeszcze dopracowania, mimo to są źródłem cennych danych. Dzięki nim możemy wcześniej wykryć rozwijający się stan zapalny – i to na poziomie ćwiartki. W klasycznych systemach doju […]
Szerzenie się, profilaktyka i terapia ważnych ekonomicznie chorób układu oddechowego świń (pleuropneumonia, mykoplazmowe zapalenie płuc)
Streszczenie Pleuropneumonia i mykoplazmowe zapalenie płuc są chorobami układu oddechowego świń, które wywołują szczególnie duże straty ekonomiczne. Rozpoznawanie wymienionych chorób jest stosunkowo proste. Profilaktyka oparta jest na stosowaniu szczepionek. W Polsce dostępnych jest wiele szczepionek przeciwko MPS oraz kilka biopreparatów przeciwko App. Ich efektywność jest zróżnicowana i zależna od właściwości szczepów wywołujących choroby oraz składu […]
Wprowadzenie do stomatologii koni
Streszczenie Stomatologia koni jest dziedziną medycyny weterynaryjnej, w której nadal jest więcej pytań niż odpowiedzi. Jednak ze względu na dynamiczny jej rozwój, a także rosnącą świadomość właścicieli koni oraz profesjonalistów zajmujących się ich obsługą i treningiem zapotrzebowanie na usługi z tego obszaru stale rośnie. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom klientów, lekarze weterynarii specjalizujący się w stomatologii koni […]
Wskazówki na wypadek widocznego niepowodzenia terapii antybiotykowej. Kryteria skutecznej terapii oraz kluczowe pytania jako 5 kroków drzewa analitycznego
Analiza oceny przypadków klinicznych przy podejrzeniu braku skuteczności działania antybiotyków. Jak powinno wyglądać drzewo decyzyjne i na jakie pytania należy podczas takiej analizy odpowiedzieć? Co zrobić, aby zwiększyć skuteczność terapii? Czasem wystarczy tylko odpowiedzieć na kilka prostych pytań. Z punktu widzenia hodowcy główne kryteria oceny terapii przeciwbakteryjnej to wyraźne złagodzenie, a następnie ustąpienie objawów klinicznych […]
Nauka ma pobudzać do ciekawości i poszukiwania
dr Bartłomiej M. Jaśkowski – absolwent Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, gdzie pracuje na stanowisku adiunkta w Katedrze Rozrodu z Kliniką Zwierząt Gospodarskich. W działalności naukowej skupia się na rozrodzie bydła, a jego zainteresowania są związane z nieznanymi elementami regulacji jajnika. Należy do rodziny o weterynaryjnych i naukowych tradycjach. W wolnych chwilach lubi sięgnąć po dobry […]
XVIII Konferencja Bujatryczna w Puławach
Zakład Chorób Bydła i Owiec Państwowego Instytutu Weterynaryjnego — Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach wraz z Polskim Stowarzyszeniem Bujatrycznym zapraszają wszystkich lekarzy weterynarii oraz hodowców bydła do udziału w XVIII Konferencji Bujatrycznej pt. „Immunoprofilaktyka swoista i nieswoista wybranych chorób bydła – nowe osiągnięcia i kierunki rozwoju„. Wydarzenie rozpocznie się o godz. 9:00 w Sali Konferencyjnej […]