Zespoły paranowotworowe Trudne przypadki

Zespoły paranowotworowe są to objawy kliniczne wywoływane pośrednim oddziaływaniem nowotworów złośliwych na organizm, poprzez uwalniane przez nie substancje czynne. Mogą to być np. czynniki pobudzające kolonie granulocytów czy makrofagów, hormony lub cytokininy. Objawy te nie zależą od wielkości czy umiejscowienia guza ani też od obecności przerzutów, natomiast mogą świadczyć o współistnieniu procesu nowotworowego (5, 7, 17).

Często pojawiają się one wcześniej niż rozpoznamy nowotwór i ułatwiają prawidłową diagnozę, czasem mogą ją jednak zamaskować. Hiperkalcemia pomoże nam w diagnostyce chłoniaka, za to duży problem mogą stanowić objawy skórne czy gorączka, charakterystyczna także np. dla tocznia rumieniowatego wieloukładowego, nazywanego „wielkim naśladowcą”. Natomiast wycofywanie się tych objawów w trakcie leczenia nowotworu będzie wskaźnikiem postępów w leczeniu.

Powikłania wynikające z zespołów paraneoplastycznych powodują nierzadko większą śmiertelność niż same nowotwory, a jedyną radykalną ich terapią jest usunięcie guza.

Paraneoplastyczne zespoły hipereozynofilowe z leukocytozą

Liczba granulocytów kwasochłonnych we krwi zwiększa się w przypadku:

chorób skóry: alergie, atopia, pęcherzyca liściasta, ektopasożyty, ziarniniak eozynofilowy kotów;

chorób układu oddechowego: astma kotów, eozynofilowe zapalenie, robaczyce płucne, chroniczne nieżyty nosa i zatok u kotów;

chorób przewodu pokarmowego: zapalenia jelit, endopasożyty (Toxocara, przywry, pasożyty i larwy w tkankach, dirofillaria, po ugryzieniu przez pchły, kleszcze);

białaczki eozynofilowej, panosteitis u psów, zapaleniu macicy, infekcjach wirusowych (FeLV, FIP), grzybiczych (kryptokokoza) i bakteryjnych (Streptococcus, Staphylococcus sp.), eozynofilowym zapaleniu mięśni, rui, niedoczynności kory nadnerczy lub po leczeniu steroidami (3, 11, 12).

Zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych we krwi wiąże się również z zapaleniem eozynofilowym (zespół ziarniniaków kwasochło...