O co powinien zadbać właściciel praktyki weterynaryjnej przy prowadzeniu diagnostyki obrazowej z wykorzystaniem aparatury rentgenowskiej?

Co dla kierownika jednostki wynika z Zakładowego Planu Postępowania Awaryjnego?

Celem kolejnego dokumentu – Zakładowego Planu Postępowania Awaryjnego – jest zagwarantowanie, że dla każdej z potencjalnych sytuacji awaryjnych, jakie mogą wystąpić przy eksploatacji urządzenia wytwarzającego promieniowanie jonizujące, istnieje zdefiniowana procedura – a więc konkretne kroki postępowania, które powinna podjąć osoba ujawniająca jej zaistnienie. Sytuacje awaryjne mogą dotyczyć takich zdarzeń, jak: utrata urządzenia, uszkodzenie aparatu lub jego niewłaściwa praca czy też użycie aparatu przez osobę nieuprawnioną. Co prawda lista możliwych do wyobrażenia sytuacji awaryjnych jest nieograniczona, jednak na potrzeby wydania zezwolenia wymaga się opisu procedur – według PAA – najbardziej prawdopodobnych.

Rozporządzenie w sprawie planów postępowania awaryjnego w przypadku zdarzeń radiacyjnych z dnia 18 stycznia 2005 r. wymaga opracowania instrukcji na wypadek wystąpienia nie tylko sytuacji awaryjnych, ale też tzw. zdarzenia radiacyjnego. Zgodnie z Prawem atomowym zdarzeniem radiacyjnym jest „sytuacja związana z zagrożeniem, wymagająca podjęcia pilnych działań w celu ochrony pracowników lub ludności”. W przypadku standardowej praktyki weterynaryjnej trudno sobie wyobrazić zaistnienie zdarzenia radiacyjnego, jednak Zakładowy Plan Postępowania w tym zakresie musi definiować niezbędne do podjęcia kroki postępowania, rozpoczynając od powiadomienia kierownika jednostki organizacyjnej oraz – jeśli jest taka konieczność w danym profilu działalności – inspektora ochrony radiologicznej.

Obowiązkiem kierownika jednostki organizacyjnej jest zaznajomienie pracowników z obowiązującym w jednostce Zakładowym Planem Postępowania Awaryjnego, jak również przeprowadzanie ćwiczeń okresowych w celu przeglądu i aktualizacji planu postępowania z częstotliwością nie mniejszą niż raz na trzy lata. Potwierdzeniem odbycia ćwiczeń jest (podobnie jak w przypadku szkoleń z zakresu ochrony radiologicznej) protokół – z wpisaną datą odbycia ćwiczeń, ich zakresem oraz odręcznymi podpisami obecnych pracowników.

Co dla kierownika jednostki wynika z Ramowego Programu Szkoleń Wewnętrznych?

Konieczność opracowania Ramowego Programu Szkoleń Wewnętrznych wynika bezpośrednio z Prawa atomowego, wskazującego, co następuje:

1. „Do pracy przy (…) źródle promieniowania jonizującego (…) można dopuścić pracownika, który posiada odpowiednią do stanowiska pracy znajomość przepisów z zakresu (…) ochrony radiologicznej oraz niezbędne umiejętności.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany zapewnić prowadzenie wstępnych i okresowych – nie rzadziej niż co 5 lat, szkoleń pracowników z zakresu (…) ochrony radiologicznej, zgodnie z opracowanym przez siebie programem.

3. Szkolenia (…) obejmują w szczególności:

a. Ogólne procedury ochrony radiologicznej i podejmowane środki ostrożności związane z działalnością wykonywaną przez jednostkę organizacyjną.

b. Procedury ochrony radiologicznej i podejmowane środki ostrożności związane z konkretnym stanowiskiem pracy.

c. W przypadku kobiet – także informację o konieczności niezwłocznego powiadomienia kierownika jednostki organizacyjnej o ciąży oraz informację ryzyku skażenia promieniotwórczego dziecka karmionego piersią przez matkę, w przypadku gdy istnieje możliwość skażenia promieniotwórczego ciała matki”.

Tyle Prawo atomowe. Sposób przeprowadzenia szkoleń wstępnych i okresowych jest w gestii kierownika jednostki organizacyjnej. Niezależnie od tego, czy będą to szkolenia zewnętrzne, czy wewnętrzne, istotne jest ich przeprowadzanie z częstotliwością nie rzadszą niż raz na 5 lat. Co najmniej na potrzeby potencjalnej kontroli ze strony PAA.