Postępowanie w ostrej hiperkaliemii u małych zwierząt
Najczęściej popełniane błędy w leczeniu hiperkaliemii
Pamiętaj, że najlepiej uczyć się na błędach innych niż własnych.
Błąd 1. Wykluczenie hiperkaliemii na podstawie prawidłowego zapisu EKG
Nie ma ścisłego związku pomiędzy nasileniem hiperkaliemii a zaawansowaniem zmian widocznych w badaniu EKG, ponieważ na przewodnictwo w mięśniu sercowym wpływają też inne czynniki (takie jak np. stężenie wapnia zjonizowanego we krwi czy stan równowagi kwasowo-zasadowej). Tym samym pacjent z nawet niewielką hiperkaliemią może wykazywać zmiany w badaniu EKG, podczas gdy pacjent ze znaczącym podwyższeniem stężenia jonów K+ w surowicy może nie mieć zaburzeń przewodnictwa sercowego (1, 4, 5).
Błąd 2. Rozpoznawanie niedoczynności kory nadnerczy na podstawie samej hiperkaliemii – hiponatremii (stosunek Na:K<27:1)
Lista przyczyn Na:K<27:1 jest dużo dłuższa i obejmuje m.in. inwazję włosogłówki czy perforację wrzodu dwunastnicy (2, 6). Potwierdzenie choroby Addisona powinno być stawiane jedynie w oparciu o test stymulacji ACTH (5).
Tab. 2. Najczęstsze przyczyny hiperkaliemii
Błąd 3. Stosowanie lignokainy po stwierdzeniu szerokich kompleksów QRS lub tachykardii komorowej u pacjenta z hiperkaliemią
W przebiegu hiperkaliemii częściej obserwuje się rzadkoskurcz, jednak u niektórych pacjentów może dochodzić również do częstoskurczu. Należy pamiętać, że wysokie stężenie potasu nasila blokowanie kanałów sodowych przez lignokainę. A zatem stosowanie lignokainy u pacjenta z hiperkaliemią może doprowadzić do poważnego upośledzenia przewodnictwa i asystolii (6).
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
