Najczęstsze urazy kości oraz narządów wewnętrznych spowodowane wypadkami komunikacyjnymi − diagnostyka obrazowa oraz leczenie chirurgiczne

Diagnostyka obrazowa – RTG

Tak jak badanie ultrasonograficzne stanowi fundament diagnostyki urazów narządów wewnętrznych, tak badanie radiologiczne odgrywa zasadniczą rolę w diagnostyce urazów tkanki kostnej. Należy pamiętać, że badanie RTG jest badaniem dodatkowym, którego nie należy wykonywać u pacjentów w stanie bezpośredniego zagrożenia życia. Jednym z często popełnianych błędów jest prześwietlanie nieustabilizowanych uprzednio pacjentów (tyczy się to szczególnie zwierząt z zaawansowaną dusznością). W takim przypadku manipulacje na stole w sali RTG oraz towarzyszący im stres znacząco pogarszają stan pacjenta, dostarczając nam informacji, które w danym momencie nie są nam niezbędne.

Do często popełnianych błędów należy również wykonywanie badania w jednej tylko projekcji, co nierzadko prowadzi do nieuchwycenia istotnego urazu. Nauczyciele radiologii od wielu lat powtarzają, że „jedna projekcja, to o jedną projekcję za mało”. Niestety wciąż spotykamy się z pacjentami, którzy po wypadku zostają odesłani do domu z niewykrytym urazem ze względu na niewykonanie zdjęcia w co najmniej dwóch ortogonalnych (prostopadłych względem siebie) projekcji.

Jeśli chodzi o prześwietlane regiony, w przypadku zwierzęcia stabilnego oraz za zgodą właściciela każdorazowo wykonujemy zdjęcie:

klatki piersiowej (w celu wykluczenia odmy/obrzęku płuc), miednicy (w celu wykluczenia złamań oraz wiążącego się z tym zwężenia kanału miednicy).

W przypadku, gdy zwierzę wykazuje deficyty neurologiczne lub nie porusza się samodzielnie, wskazane jest prześwietlenie kręgosłupa na całej jego długości. Przy podejrzeniu pęknięcia pęcherza moczowego dodatkowo możemy wykonać badanie RTG jamy brzusznej po podaniu kontrastu przez cewnik do pęcherza moczowego (cystografia retrogradywna). ...