Najczęstsze urazy kości oraz narządów wewnętrznych spowodowane wypadkami komunikacyjnymi − diagnostyka obrazowa oraz leczenie chirurgiczne

Wstrząs pourazowy (hipowolemiczny)

Definicja wstrząsu

Wstrząsem nazywamy nagły kliniczny stan zagrożenia życia wynikający z dysproporcji między zapotrzebowaniem a dostarczeniem odpowiedniej ilości tlenu i substancji odżywczych do komórek organizmu. Istnieje wiele rodzajów oraz przyczyn wstrząsu. Pacjenci pourazowi najczęściej znajdują się w stanie wstrząsu hipowolemicznego, będącego wynikiem spadku poziomu krwi oraz ciśnienia tętniczego na skutek obfitego krwotoku (1).

Rola wstrząsu w diagnostyce

Towarzyszące wstrząsowi otępienie i obojętność zwierzęcia mogą doprowadzić do zbagatelizowania stanu pacjenta przez jego właściciela. W klinice wielokrotnie spotykaliśmy się ze zwierzętami, które bezpośrednio po wypadkach wchodziły do lecznicy o własnych nogach i w bardzo dobrym samopoczuciu, mimo obfitego krwawienia do jamy brzusznej, wykrytego później podczas badania i mogącego zakończyć się zgonem w ciągu najbliższych godzin. Jednym z najczęściej popełnianych błędów jest wykonywanie badań dodatkowych bez uprzedniej pełnej stabilizacji stanu pacjenta. W przypadku zdiagnozowania wstrząsu priorytetem powinno być jego opanowanie, a następnie wykrycie przyczyny. Na dalszy plan powinny natomiast powinny zejść wszystkie inne powikłania wypadku, które nie zagrażają bezpośrednio życiu zwierzęcia (tyczy się to szczególnie złamań kości długich).

Obraz kliniczny

W stadium początkowym: pobudzenie, tachykardia, tachypnoe, spłycenie oddechów, nawrót kapilarny (CRT) > 2 s, pobudzenie, osłabiony puls na tętnicy udowej, zabarwienie śluzówek bladoróżowe do bladego,w stadium zaawansowanym: skrajna apatia, bradykardia, nawrót kapilarny (CRT) > 3 s, niewyczuwalny puls na tętnicy udowej, porcelanowe zabarwienie śluzówek, hipotermia.

PostępowanieStabilizacja pacjenta

tlenoterapia – maska tlenowa/k...