Najczęstsze urazy kości oraz narządów wewnętrznych spowodowane wypadkami komunikacyjnymi − diagnostyka obrazowa oraz leczenie chirurgiczne

Przygotowanie do zabiegu

W celu stabilizacji zwierzęcia należy stale utrzymywać wysokie ciśnienie krwi oraz wypełnienie łożyska naczyniowego ze względu na aktywne krwawienie. Pacjenci, u których rozwinie się koagulopatia, mogą wymagać podawania preparatów krwiozastępczych, np. osocza bogatopłytkowego lub koncentratu krwinkowego.

Podczas zabiegu w chirurgii ratunkowej liczy się czas. Należy wykonać duże cięcie w linii pośrodkowej od wyrostka mieczykowatego do pępka. Dostęp do śledziony z mniejszego cięcia nie jest zalecany, gdyż:

utrudnia prawidłowe zbadanie innych organów jamy brzusznej, niesie za sobą ryzyko dalszego krwotoku oraz rozniesienia martwej materii komórkowej, a także komórek nowotworowych.

Przy podejrzeniu procesu nowotworowego, poza standardowym badaniem przy laparotomii zwiadowczej, należy również ocenić lokalne węzły chłonne.

Zalecana się technię „fast splenectomy” (ryc. 16, 17), czyli szybkiej splenektomii, w której dokonuje się jednocześnie podwiązania kilku naczyń śledzionowych. Podwiązywanie pojedynczych naczyń może być czasochłonne i stanowić dalsze ryzyko krwawienia po zabiegu. Jedną z propozycji jest modyfikowana technika Hosgooda, w której dokonuje się czterech dużych podwiązań oraz ocalenia tętnicy żołądkowo-sieciowej. Technika ta jest równie bezpieczna i wydajna jak podwiązanie końcowe naczyń śledzionowych, które wymaga założenia od 10 do 14 przewiązek.

Podwiązanie tętnicy śledzionowej na obwodzie od tętnic żołądkowych krótkich oraz tętnicy żołądkowo-sieciowej lewej (ryc. 16, 17) nie osłabia ukrwienia żołądka, zaś po ich zamknięciu przepływ krwi przez tętnicę żołądkowo-sieciową prawą i żołądkowo prawą wzrasta. To pozwala na prawidłowe ukrwienie żołądka. Technika ta jest znacznie szybsza i wydajniejsza. Polega na założeniu dwóch samozaciskających się węzł...