Umowa o zakazie konkurencji

Tak zwany zakaz konkurencji, określany również jako antykonkurencja, nie jest tematem oczywistym. W pierwszej kolejności wypada zasygnalizować, że o ile na gruncie stosunku pracy został uregulowany przepisami Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy (w skrócie KP), o tyle w relacji business-to-business (mowa o popularnym ostatnio, a określanym skrótowo modelu współpracy B2B) czy w odniesieniu do umów o świadczenie usług (w tym potocznie określanego zlecenia) jego podstaw prawnych poszukuje się w swobodzie kontraktowania z art. 353 (na mocy odesłania z art. 300 KP) Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (w skrócie KC), dlatego obecny kształt klauzul antykonkurencyjnych stanowi w ich wypadku konsekwencję wypracowanej praktyki.

Na marginesie, zasada swobody kontraktowania znajduje odpowiednie zastosowanie również na gruncie stosunku pracy. Rzecz sprowadza się do tego, że elementy negocjowanego zakazu konkurencji w przypadku umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy mogą być przez strony swobodnie ułożone, ale nie mogą pozostawać w sprzeczności z imperatywną wymową art. 101 (1) i 101 (2) KP.

Dodatkowo, dla jasności, zastrzegam, że niniejszy artykuł jest poświęcony umownemu zakazowi konkurencji, nie zaś zakazom wynikającym z przepisów szczególnych, których nie naruszają przepisy KP dotyczące antykonkurencji (2).

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas