Niedokrwistości ze szczególnym uwzględnieniem anemii immunohemolitycznych – cz. II

O niedokrwistościach hemolitycznych ciąg dalszy:

Czynniki chemiczne i rośliny

Utleniacze

Większość związków chemicznych i roślin, które mogą wywołać niedokrwistość hemolityczną, należy do utleniaczy. W wyniku ich działania powstają ciałka Heinza, ekscentrocyty, ewentualnie methemoglobinemia. U małych zwierząt występują również przyczyny żywieniowe, takie jak zjedzenie czosnku lub cebuli, wywołujące niedokrwistość hemolityczną z ciałkami Heinza (z lub bez ekscentrocytozy i methemoglobinemii). Niedokrwistość ta pojawia się również po podaniu różnych leków, takich, jak: acetaminofen, błękit metylenowy u psów i kotów, metionina i fenazopirydyna u kotów, menandione (witamina K3) u psów.

Jady

Jady węży, pszczół, os, brązowych pająków pustelników są mieszaniną białek, peptydów, enzymów i związków chemicznych, wywołują wiele patologii, jak anemia hemolityczna oraz różne formy uszkodzenia tkanek.

Fragmentacja

Gdy erytrocyty przeciskają się przez zmienione naczynia krwionośne lub narażone są na burzliwy przepływ krwi, może pojawić się niedokrwistość mikroangiopatyczna. Fragmenty erytrocytów ze szpiczastymi końcami to schistocyty. Fragmentację erytrocytów można obserwować (szczególnie u psów) w zespole śródnaczyniowego wykrzepiania (DIC). Występuje wtedy uszkodzenie mechaniczne erytrocytów, przepływających przez siateczkę fibryny mikrozakrzepów. Niedokrwistość ta pojawia się najczęściej u psów z naczyniakomięsakiem oraz z zespołem żyły czczej doogonowej – pojawiającym się wskutek nagłego zatkania żyły czczej tylnej dużą liczbą pasożytów sercowych (4).