Erlichioza monocytarna małych zwierząt
Rozpoznawanie
Badaniem hematologicznym u chorych osobników wykazać można trombocytopenię, niekiedy łagodną leukopenię oraz nieregeneratywną anemię (ryc. 1). Zaburzenia te rozwijają się w ciągu 1-4 tygodni od momentu zakażenia.
Najbardziej typowym zaburzeniem hematologicznym jest trombocytopenia, która utrzymuje się długo. U osobników przewlekle chorych stwierdza się pancytopenię, przy czym na pierwszy plan zawsze wysuwają się trombocytopenia i nieregeneratywna anemia. Niekiedy dochodzi do rozwoju normoblastomy. Obserwuje się wtedy zwiększoną ilość jądrzastych krwinek czerwonych (erytroblastów); w rozmazie przekracza ona 50 na 100 białych krwinek krwi.
Badaniem rozmazów krwi barwionych, np. metodą Giemzy, w monocytach wykazać można struktury określane mianem moruli (ryc. 2).
Niestety badaniem tym nie można odróżnić moruli E. canis od E. chaffeensis. Ponadto jego czułość, zwłaszcza przy przewlekłym przebiegu choroby, jest niska. W jednym z badań struktury te wykazano we krwi jedynie 2 z 19 psów cierpiących na erlichiozę monocytarną (19).
Badaniem biochemicznym surowicy krwi wykazać można hipoalbuminemię, hiperglobulinemię (której przyczyną jest poliklonalna gammopatia) (10), podwyższenie aktywności ALT i AST. W przypadku gdy dojdzie do uszkodzenia nerek, w surowicy wzrasta stężenie mocznika i kreatyniny (18).
Analiza moczu może wykazać przejściowy białkomocz, obecność w nim ropy czy krwi. U psów z ostrą erlichiozą monocytarną stosunek białka do kreatyniny w moczu osiągał wartość nawet 20 (norma < 1).
Zaburzenia w krzepnięciu krwi są następstwem trombocytopenii oraz wydłużonego czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (czas kaolinowo-kefalinowy APTT) (3, 6).
U zwierząt z zaburzeniami neurologicznymi w płynie mózgowo-rdzeniowym...
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
