Biomarkery kardiologiczne u psów i kotów
Markery sercowe – inaczej markery uszkodzenia mięśnia sercowego – są to substancje o różnej budowie, lokalizacji oraz funkcji. Zalicza się do nich czynniki zaangażowane w procesy przebudowy elementów aparatu kurczliwego kardiomiocytu, jak również hormony i ich prekursory. Cechą charakterystyczną markerów sercowych jest to, że są produkowane przez komórki mięśnia sercowego (kardiomiocyty), a ich stężenie we krwi wzrasta podczas uszkodzenia, przeciążenia mięśnia serca czy martwicy komórki serca. Substancje te są wskaźnikami zarówno fizjologicznych, jak i patologicznych procesów zachodzących w komórkach serca. Stężenie poszczególnych markerów zmienia się w trakcie procesu uszkodzenia mięśnia sercowego. Z tego powodu oznaczanie ich może być przydatne nie tylko do rozpoznania, ale również do monitorowania przebiegu choroby i do wykrywania nawrotów uszkodzenia serca (1).
Choroby serca u zwierząt czasem przez dłuższy czas przebiegają bezobjawowo, co może stwarzać trudności w ich rozpoznaniu. Dlatego też oznaczanie biomarkerów sercowych w praktyce weterynaryjnej jest niezwykle pomocne. W diagnostyce kardiologicznej stosowanej w medycynie weterynaryjnej najczęściej oznaczanymi biomarkerami są: czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF-α,) peptydy natriuretyczne oraz troponina sercowa. Ostatnie lata przyniosły wiele nowych badań mających na celu poszerzenie wiedzy na temat odkrytych już biomarkerów oraz poszukiwaniu nowych. Oznaczanie ich może pomóc w różnicowaniu kardiologicznych i niekardiologicznych przyczyn objawów oddechowych oraz w wykrywaniu przedklinicznych kardiomiopatii. Coraz więcej badań wskazuje, że badanie biomarkerów sercowych może pomóc w ocenie ryzyka zachorowalności i śmiertelności u zwierząt z chorobami serca (2).
Tab. 1. Rodzaje peptydów natriuretycznych i miejsc ich uwalniania
Czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF-α)
TNF-α (kachektyna) jest jedną z odmian czynników martwicy nowotworu syntetyzowaną i uwalnianą przez monocyty i makrofagi. Kac...
Dostęp ograniczony.
Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj sięlub
zarejestruj sięMogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2577 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Pleuromutylina to substancja wyizolowana w 1951 roku z dwóch jadalnych podstawczaków Clitopilus scyphoides (dawniej Pleurotus mutilis) oraz Pleurotus Passeckerianus Pilat. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono jej działanie przeciwbakteryjne, zwłaszcza w stosunku do drobnoustrojów Gram-dodatnich. W 1975 roku uzyskano półsyntetyczną pochodną pleuromutyliny – tiamulinę – a następnie walnemulinę. Oba te związki zostały z powodzeniem wprowadzone do […]
System Ovsynch w leczeniu powtarzających się rui u bydła
W dzisiejszej dynamicznie rozwijającej się hodowli bydła mlecznego efektywne zarządzanie cyklem rujowym u bydła staje się newralgicznym elementem pozwalającym osiągnąć wysokie wskaźniki reprodukcyjne w stadzie. Różnorodne czynniki mogą wpływać na zaburzenia płodności u krów. Po okresie poporodowym kluczową rolę odgrywa prawidłowa funkcja endokrynna podwzgórza i przysadki, która jest powiązana z działaniem hormonów sterydowych jajników poprzez […]
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Pleuromutylina to substancja wyizolowana w 1951 roku z dwóch jadalnych podstawczaków Clitopilus scyphoides (dawniej Pleurotus mutilis) oraz Pleurotus Passeckerianus Pilat. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono jej działanie przeciwbakteryjne, zwłaszcza w stosunku do drobnoustrojów Gram-dodatnich. W 1975 roku uzyskano półsyntetyczną pochodną pleuromutyliny – tiamulinę – a następnie walnemulinę. Oba te związki zostały z powodzeniem wprowadzone do […]
Opieka nad źrebną klaczą
Jeździectwo w Polsce od kilkunastu lat staje się coraz bardziej popularne. Wszystko wskazuje na to, że ta moda tak szybko nie minie. Wręcz przeciwnie – będzie się rozwijała. Również posiadanie własnego konia nie jest już czymś niezwykłym. Większość stajni oferuje miejsca hotelowe, gdzie można trzymać swojego pupila, nie martwiąc się o codzienną opiekę. Coraz częściej […]
Świadczenie usług poza siedzibą. Sprawdź, kiedy możesz pozostawić leki w gospodarstwie w celu leczenia zwierząt
Świadczenie usług po uzyskaniu zgody kierownika Pamiętaj, że w przypadku świadczenia tzw. czynności z wyznaczenia na podstawie art. 16 ust. 2a ww. ustawy wyznaczenie lekarza weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt następuje po uzyskaniu zgody kierownika zakładu leczniczego dla zwierząt, w ramach którego lekarz ten świadczy usługi weterynaryjne. Wyjątek od przechowywania […]
Nauka ma pobudzać do ciekawości i poszukiwania
Istnieje kilka dróg, za pomocą których MNP może przedostać się do organizmu. Czy któraś ma wpływ na jego większą/mniejszą toksyczność? Nasza wiedza na ten temat jest wciąż bardzo ograniczona, wydaje się jednak, że najwyższa toksyczność wiąże się z przenikaniem mikro-/nanoplastiku przez układ pokarmowy. Jest tak z dwóch powodów. Z jednej strony tą drogą do organizmu […]
Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami
W grudniu odbyła się Międzynarodowa Konferencja „Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami”. Prelegenci przyjechali do Wrocławia na zaproszenie prof. dr. hab. Tadeusza Stefaniaka. Konferencja odbyła się w Auli Jana Pawła II Uniwersytetu Przyrodniczego przy pl. Grunwaldzki 24. Organizatorami byli Zakład Immunologii i Prewencji Weterynaryjnej Wydziału Medycyny Weterynaryjnej, Sekcja Neonatologii PTNW, Sekcja Fizjologii i Patologii […]