Badanie serologiczne – wykrywanie krążących antygenów Angiostrongylus vasorum oraz swoistych przeciwciał przeciw temu pasożytowi u psów z Polski - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Badanie serologiczne – wykrywanie krążących antygenów Angiostrongylus vasorum oraz swoistych przeciwciał przeciw temu pasożytowi u psów z Polski

Angiostrongylus vasorum jest nicieniem płucnym występującym u psów, lisów i innych dzikich mięsożerców (wilków, kojotów, rzadko u łasicowatych i kotowatych), żyjącym w prawej komorze serca oraz w tętnicach płucnych. Pasożyt ten może wywołać dolegliwości ze strony układu oddechowego i krążeniowego, doprowadzając nawet do śmierci zwierzęcia, jeśli inwazja pozostaje nieleczona (Staebler et al., 2005; Koch i Willesen, 2009). Ostateczni żywiciele A. vasorum wydalają larwy I stadium (L1) z kałem (Guilhon i Bressou, 1960; Guilhon, 1963); w żywicielu pośrednim (ślimaki muszlowe i nagie) rozwijają się one w inwazyjne larwy III stadium (L3).

A. vasorum po raz pierwszy zanotowany został na południu Francji (Serres, 1854); od tego czasu często obserwowany był jako pasożyt lisów, rzadziej psów, w kilku krajach Europy, Afryki, Ameryki Północnej i Południowej. Tradycyjnie A. vasorum uważany był za pasożyta endemicznego, występującego w określonych, odosobnionych miejscach (ogniskach) na południu Francji (Bourdeau, 1993; Guilhon i Cens, 1969), w Danii (Bolt et al., 1992; Rosenlund et al., 1991), Irlandii (Dodd, 1973) oraz południowo-wschodniej Anglii i Walii (Jacobs i Prole, 1975; Simpson i Neal, 1982).

Jednakże w ostatnich dwóch dekadach liczba doniesień z uważanych uprzednio za nieendemiczne obszarów Europy gwałtownie wzrosła. A. vasorum u psów odnotowano w kolejnych krajach – we Włoszech (Della Santa et al., 2002; Di Cesare et al., 2011), Szwajcarii (Staebler et al., 2005), Grecji (Papazahariadou et al., 2007), Holandii (van Doorn et al., 2009) i na Węgrzech (Majoros et al., 2010). U lisów pasożyt ten został wykryty jeszcze w kilku innych krajach, między innymi na Półwyspie Iberyjskim (Segovia et al., 2004; Manas et al., 2005) oraz w Chorwacji (Rajkovic-Janje et al., 2002). Na temat epidemiologii tego pasożyta w krajach Europy Wschodniej wciąż jednak niewiele wiadomo.

U zarażonych psów często obserwuje się poważne dolegliwości ze strony układu oddechowego, jednak n...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Znajdź swoją kategorię

2577 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy

Nasze strony wykorzystują pliki cookies. Korzystanie z naszych stron internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki dotyczących plików cookies oznacza, że zgadzacie się Państwo na umieszczenie ich w Państwa urządzeniu końcowym. Więcej szczegółów w Polityce prywatności.